İlm ile ma’rifete cây-ı kabul
Olmaz illâ ki meğer İstanbul

Olmaya mîve-hor-ı bâğ-ı hüner
Olmaya şehr-i Sitanbul kadar

İtsün İstanbul’ı Allah ma’mur
Andadır cümle meâli-i umur

Mevlid ü menşe-i ashâb-ı himem
Terbiyet-hâne-i esnâf-ı ümem

Ne kadar var ise ashâb-ı kemal
Hep Sitanbul’da bulur istikbâl

Ne kadar âlemi devr itse sipihr
Bulmaz İstanbul’a benzer bir şehr

Hüsn ile görmek ile müstesnâ
Anı âğûşuna çekmiş deryâ

Ne kadar var ise aksam-ı hüner
Hep Sitanbul’da bulur revnâk ü fer

İ’tidal olsa hevâsında eger
Gayri buldâna kim eylerdi nazar

Her kimün kim ola bünyâdı kavi
Yapmasun gayri vilâyetde evi

Ana mânend olamaz şehr-i diyar
Olmaz anun gibi bir cây-i karar

Andadur mâ-hasal-ı kadr ü hüner
Taşralarda kim okur kim dinler

Akçedür taşranun ancak hüneri
Hakk olunmuş hünerün sanki yeri

N’olduğun halkı kenarın ancak
Gören İstanbul’u anlar ancak

Olur irdükde kemin meclise hasr
Geçinen taşrada allâme-i asr

Mütefennin görünen sersem olur
Mütekellim geçinen ebkem olur

Olmaz ednalarınun bezmine râh
Taşra yirlerde satan izzet ü câh

Hak budur âb-ı rûy-i buldândur
Hayli ma’mûre-i âl-i şândur

Maksad-ı Hind ü Firenk ü Maçin
Bender-i mu’teber-i rûy-i zemin

Bulunur emtia-i gûn-a-gûn
Ni’met ü mal ü menâli efzûn

Bâhusus ab ü hevâsı dil-keş
Sâha-i nihr ü binâsı dil-keş