Beyoğlu Kestanecisi

Emrah Ceylan

İstiklal caddesi ağlıyordu...
Sınırsızca koşmalarımızı özlemişti.
Ayak seslerimiz,
Her gün düşlerin başladığı yerlere,
Umarsızca yankılanıyordu.

Şimdi...
Sensizlik dökülüyor caddede,
Hergeçen gün silüetin karşıma çıkıyor
Kışları almadan geçmediğimiz kestanecide..

Ne kadar çok severdin, sıcak sıcak
Ağzımla açıp avuçlarına bırakırdım
Şeker gibi, yanakların gibi kestaneleri...

Şimdi...
Senin payını sokak çocuklarına veriyorum.
Ama size kestane açamam diyorum,
Aniden uzaklaşıyorlar yanımdan..

O paramparça kestaneler,
Paramparça yalnızlığıma dönüşüyor...
İstanbul 2006

Paylaş:

İstanbul Fotoğrafları İstanbul Tarihi İstanbul Müzeleri Dini Mekanlar Tarihi Eserler İstanbul İlçeleri Daha Fazlasını Göster

SAYFAYI PAYLAŞIN

Facebook Twitter İnstagram Pinterest Mesaj Email
KAPAT

HAKKIMIZDA

Hakkımızda iletisim Yasal Uyarı Reklam Android Apple
KAPAT